Brezilya Tarım, Balıkçılık ve Ormancılık

Tarım, balıkçılık ve ormancılık

Çiftçilik ve hayvancılık işgücünün yaklaşık beşte birini ve kabaca GSYİH'nın on ikide birini oluşturmaktadır; balıkçılık ve ormancılık önemli olmakla birlikte, genel ekonominin çok daha küçük parçalarıdır.

Tarım
Ülke temel olarak temel gıda maddelerinde kendi kendine yeterlidir ve çoğunlukla Güney ve Güneydoğu'da yetişen portakal, soya fasulyesi, kahve ve manyok gibi geniş bir ürün yelpazesinin önde gelen ihracatçısıdır. Çoğu Latin Amerika ülkesinin aksine Brezilya, II. Dünya Savaşı'ndan bu yana ekili alanını büyük ölçüde genişleterek tarımsal üretimi artırmıştır, ancak bu genişleme sınır bölgelerinde ciddi çevresel maliyetlere yol açmıştır.

Brezilya dünyanın önde gelen kahve üreticisidir; 20. yüzyılın başlarında ve ortasında ülkenin en önemli tek ihracatıydı. Minas Gerais ve Espírito Santo, kahve üreten başlıca ülkelerdir ve bunu São Paulo ve Paraná takip etmektedir. 1990'larda soya fasulyesi ve bunların türev ürünleri, özellikle de hayvan yemi, kahveden daha değerli bir gelir kaynağı oldu. Ülkenin soya fasulyesinin çoğu Parana ve Rio Grande do Sul'da yetiştiriliyor; Mato Grosso do Sul devleti de lider bir üretici haline geldi, çünkü oradaki çiftçiler ova topraklarını çalışmak için giderek daha fazla makine ve gübre kullanıyorlar.

Dünyadaki portakalların yaklaşık üçte biri Brezilya'da yetişiyor - dünyanın ikinci büyük tedarikçisi olan ABD'de üretilen miktarın iki katından fazla. Brezilya aynı zamanda dünyanın ana manyok üreticisi ve lider fasulye, mısır (mısır), kakao, muz ve pirinç üreticisidir. Bu ürünlerin büyük kısmı yurt içinde tüketilse de, Amazon bölgesinden jüt ve karabiber dahil olmak üzere bazıları ihraç edilmektedir; Kuzeydoğu kıyısından palmiye yağları; Minas Gerais'ten sarımsak; São Paulo'dan yerfıstığı (yer fıstığı), portakal ve çay; ve Santa Catarina ve Rio Grande do Sul'dan tütün. Brezilya fıstığı sadece Kuzey'in sınırlı bölgelerinde ekonomik olarak önemlidir.

Brezilya, dünyanın en büyük hayvan popülasyonlarından birine (200 milyondan fazla) sahiptir ve yıllık olarak ABD'den daha fazla sığır yetiştirmektedir. En geniş otlak arazileri, kuzey eyaletlerinde ve Amazonia gibi sınır bölgelerinde daha küçük fakat artan bir payla Güney ve Güneydoğu'da yoğunlaşmaktadır. Et paketleme endüstrisinin başlıca operasyonları, Uruguay ve Arjantin sığır eti ovalarına en yakın eyalet olan Rio Grande do Sul'da. Brezilya ayrıca büyük miktarlarda kümes hayvanları üretmektedir; hem kümes hayvanları hem de et önemli ihracatlardır.

Mekanize tarım, Brezilya'da hala nadirdir. Traktörler ve diğer büyük makineler çoğunlukla Güney ve Güneydoğu'da ve batı sınırında (Mato Grosso, Mato Grosso do Sul, Acre ve Rondônia) kullanılmaktadır. Şeker tarlalarının bile el emeğine dayalı olduğu Kuzeydoğu'da az sayıda traktör bulunmaktadır. Bu bölge Brezilya'daki çiftliklerin yaklaşık yarısını içeriyor, ancak çoğu sadece 12 dönüm (5 hektar) veya daha azını kapsıyor. Hükümet, Kuzeydoğu'da maliyetli, büyük ölçekli sulama projeleri inşa etti, ancak birkaç aile çiftliğine yardım ettiler. Birçok yoksul aile, küçük, aşırı işlenmiş toprak yamalarına neredeyse hiç geçmezken, en büyük kırsal toprak sahiplerinden bazıları nadasa ya da büyük ölçüde kullanılmamaktadır. Arazi reformunu teşvik etmek için, on binlerce yoksul Brezilyalı, protestolar ve mülk istilaları düzenleyen ve bazen şiddetli çatışmalar riski taşıyan Topraksız Hareket'e (Movimento dos Sem Terra) katıldı. Hükümet, bütçe kısıtlamaları ve idari birikimler programı engellemesine rağmen, 1990'larda araziyi eşi görülmemiş bir ölçekte yeniden dağıtmaya başladı.
Brezilya'nın teknolojik gelişmeleri ve bilimsel çabaları, 2000 yılının ortalarında portakal ağaçlarına bulaşan bir bakteri olan Xylella fastidiosa'nın genetik dizisinin keşfi de dahil olmak üzere tarım sektörüne fayda sağlamıştır. 1970'lerde bir hükümet girişimi, motorlu yakıt olarak pahalı, ithal benzinin yerini, esas olarak şeker kamışı ve pirinç ve talaştan üretilen etanol (etil alkol) ile değiştirmeye başladı. Brezilya'nın benzin ikame programı, türünün dünyadaki en başarılı çabası haline geldi: São Paulo eyaletinde ve Kuzeydoğu kıyısında şeker kamışı ekimi yapılan alan hızla genişledi, modern damıtım tesisleri inşa edildi ve birkaç yıl boyunca neredeyse tüm yeni otomobiller Brezilya'da yakıt üzerinde çalışmak üzere tasarlandı. Birçok Brezilyalı motor şimdi beşte bir ila dördüncü etanol olan yakıtı yakıyor ve bazıları benzinden daha büyük oranda etanol kullanıyor. Brezilya önde gelen etanol üreticilerinden biridir.

BALIKÇILIK

Brezilya'nın nüfusunun çoğu ülkenin geniş Atlantik kıyı şeridinde ya da yakınında yaşıyor olsa da, Brezilya Arjantin ya da Meksika'dan çok daha az balık yakalar. Brezilya’nın ticari balıkçılık filoları tuzlu su avının yaklaşık üçte ikisini oluşturuyor. Çoğunlukla Güney ve Güneydoğu limanlarından, kısmen pazarlara yakınlıklarından ötürü değil, aynı zamanda kıyı suları, güneydeki daha soğuk sulara göre daha az balığı destekleyen güney akan Brezilya Akıntısı tarafından ısıtıldıkları için yelken açıyorlar. Kuzeydoğu'daki okyanus balıkçılığının çoğu, esas olarak ihracat için yakalanan ıstakoz ve karideslere odaklanmaktadır.

Kabaca Brezilya'nın toplam avının dörtte biri, büyük bir kısmı Amazon Nehri sisteminden gelen tatlı su balığıdır. Kuzeydoğu, büyük ölçüde hükümetin Afrika'dan gelen hızla büyüyen bir balık olan tilapia ile stokladığı rezervuarlardan başka bir büyük kesimi oluşturuyor. Fortaleza'da üreticiler, modaya uygun ayakkabılar, kıyafetler ve aksesuarlar yapmak için tilapia ve cambulu derilerini kullanıyorlar - daha önce tehlikede olan timsahların derisinden yapılmış ürünler.

Brezilya Ekonomisi

Brezilya Ekonomisi

Brezilya madencilik, tarım ve üretimin dünya devlerinden biridir ve güçlü ve hızla büyüyen bir hizmet sektörüne sahiptir. Demir cevheri, kalay, boksit (alüminyum cevheri), manganez, altın, kuvars ve elmas ve diğer değerli taşlar da dahil olmak üzere birçok mineralin önde gelen üreticisidir ve çok miktarda çelik, otomobil, elektronik ve tüketim malları. Brezilya dünyanın birincil kahve, portakal ve manyok (manioc) kaynağıdır ve önemli bir şeker, soya ve sığır eti üreticisidir; Bununla birlikte, Brezilya tarımının göreceli önemi, ülkenin mineral, endüstriyel ve hidroelektrik potansiyelini hızla kentleştirmeye ve sömürmeye başladığı 20. yüzyılın ortalarından beri azalmaktadır. Özellikle São Paulo şehri, dünyanın en büyük sanayi ve ticaret merkezlerinden biri haline geldi.

Brezilya’nın ekonomik tarihi büyük ölçüde bir patlama ve büst döngüsü olarak nitelendirilebilir. 16. yüzyıldan 20. yüzyılın ortalarına kadar, ülke fiyatları uluslararası pazarlarda büyük ölçüde dalgalanan bir veya iki ana tarım ürününe büyük ölçüde bağımlıydı. Ekonominin döngüsel yönü, brezilya ağacının erken sömürge dönemlerinde ihracatı ile başladı ve bir şeker patlaması, 18. yüzyılda bir mineral patlaması (özellikle altın ve elmas madenciliği ile tempolu), 19. yüzyılın ortalarından itibaren bir kahve patlaması, ve 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında bir lastik patlaması. 20. yüzyılda Brezilya hükümeti, üretimi güçlü bir şekilde teşvik ederek ülkenin üretimini çeşitlendirmeye ve tarımsal ihracata bağımlılığını azaltmaya çalıştı.

Hükümet, kilit endüstrilerin iç kontrolünü sağlamayı umarak, 1930'ların Büyük Buhranından sonra bir dizi milliyetçi politikaya öncülük etti. Ülkenin en büyük şirketlerinden bazılarının mülkiyeti, genellikle bir veya daha fazla yerli veya yabancı şirket ile ortaklaşa çalıştı ve daha sonra özel yatırımcılara hisse sattı. Hükümetin sanayi sektörüne artan katılımı, ekonomik olanlardan ziyade siyasi ve sosyal hedefleri teşvik ettiği ve hantal ve verimsiz bürokrasisi nedeniyle eleştirildi; ancak, bazı endüstriler başarılarını doğrudan yatırımları, vergi ve diğer teşvikleri, koruyucu tarifeleri ve ithalat kısıtlamalarını içeren hükümet önlemlerine bağladı. Hükümet, modern bir gemi inşa programı, dev Petrobrás şirketi (1953'te kuruldu) liderliğindeki petrokimya sektörü, gelişen mikroelektronik ve kişisel bilgisayar endüstrisi ve Embraer şirketi tarafından ticari jetliners, havacılık ve gözetim ekipmanları ve Brezilya hava kuvvetleri için uçak. ABD ve Alman ithalat ve montaj tesislerinin yerini almak için 1950'lerde bir motorlu taşıt endüstrisi kurdu. 20. yüzyılın sonlarında imalat, gayri safi yurtiçi hasılanın (GSYİH) hizmet sektörü tarafından üstlenilmeden önce en büyük bölümünü oluşturdu.

20. yüzyılın sonlarında neredeyse sürekli yüksek enflasyon oranları Brezilya'nın ekonomik yaşamının her yönünü etkiledi. Enflasyon, hükümetin bütçe açığı harcamaları, endüstriyel genişlemeyi büyük ölçüde finanse etme ve ticari kredileri sübvanse etme politikalarının yanı sıra bireysel Brezilyalılar arasında iç kredinin kısıtlandığı durumlarda yabancı bankalardan kredi alma uygulamalarından kaynaklandı. 20. yüzyılın ikinci bölümünde, hükümetin tahvillerinin sürekli düzeltilen değerine göre, Brezilya neredeyse tüm enflasyon işlemlerini endeksledi. Bu uygulama enflasyonu neredeyse kurumsallaştırdı ve kamuoyunun kaçınılmazlığını kabul etmesine yol açtı. Sonuç olarak, Brezilya’nın enflasyonla mücadele programları, hükümetin hükümet harcamalarını kesinlikle kısıtlayan, yeni bir para birimi getiren ve diğer mali reformları yapan bir program olan Real Plan'ı (Plano Real) başlattığı 1990'ların ortalarına kadar geçici olarak başarılıydı.

Hükümet, 1990'larda birkaç büyük çelik üreticisi ve Rio Doce Valley Company (Companhia Vale do Rio Dôce; CVRD) dahil olmak üzere düzinelerce finansal kuruluşu, üreticiyi ve madencilik şirketini özelleştirdi. Brezilya’nın dev madencilik ve nakliye konglomerası olan CVRD, ayrı (ancak ekonomik olarak zorlu) madencilik ve nakliye birimlerine dağıtıldı. Hükümet ayrıca Petrobrás hisselerinin azınlığını özel yatırımcılara sattı ve petrol endüstrisini kısmen rekabete açtı. Petrobrás hisselerinin ilave halka arzları bunu izledi - 2010'da, özellikle, şirket bugüne kadar dünyanın en büyük hisse teklifinde yaklaşık 70 milyar dolar topladı - ancak hükümet çoğunluk mülkiyetini korudu.

21. yüzyılın başında, Brezilya ekonomisini politik belirsizlikler nedeniyle ağırlaştıran ciddi sorunlar yaşadı. Enflasyon, finansal istikrarsızlık ve işsizlik (veya eksik istihdam) sabit tehditler olarak kaldı ve ülke çapında periyodik olarak siyasi ve finansal skandallar patlak verdi. Ancak, 2004 yılının ortalarına doğru enflasyon oranı düşmüştü ve Brezilya ilk defa dolar yerine kendi para birimi cinsinden tahvil ihraç etti. Brezilya hala dünyanın en çarpık servet dağılımlarından birine sahiptir: halkın yüzde 10'u ülke gelirinin yaklaşık yarısını alırken, nüfusun en yoksul yüzde 40'ı toplamın onda birini oluşturmuştur. Buna ek olarak, toprak mülkiyeti kalıpları, sömürge dönemlerinde olduğu gibi büyük ölçüde düzensiz olmaya devam etti ve sosyal hareketler reformlar için çalkalandı.