Brezilya Ekonomisi
Brezilya madencilik, tarım ve üretimin dünya devlerinden biridir ve güçlü ve hızla büyüyen bir hizmet sektörüne sahiptir. Demir cevheri, kalay, boksit (alüminyum cevheri), manganez, altın, kuvars ve elmas ve diğer değerli taşlar da dahil olmak üzere birçok mineralin önde gelen üreticisidir ve çok miktarda çelik, otomobil, elektronik ve tüketim malları. Brezilya dünyanın birincil kahve, portakal ve manyok (manioc) kaynağıdır ve önemli bir şeker, soya ve sığır eti üreticisidir; Bununla birlikte, Brezilya tarımının göreceli önemi, ülkenin mineral, endüstriyel ve hidroelektrik potansiyelini hızla kentleştirmeye ve sömürmeye başladığı 20. yüzyılın ortalarından beri azalmaktadır. Özellikle São Paulo şehri, dünyanın en büyük sanayi ve ticaret merkezlerinden biri haline geldi.Brezilya’nın ekonomik tarihi büyük ölçüde bir patlama ve büst döngüsü olarak nitelendirilebilir. 16. yüzyıldan 20. yüzyılın ortalarına kadar, ülke fiyatları uluslararası pazarlarda büyük ölçüde dalgalanan bir veya iki ana tarım ürününe büyük ölçüde bağımlıydı. Ekonominin döngüsel yönü, brezilya ağacının erken sömürge dönemlerinde ihracatı ile başladı ve bir şeker patlaması, 18. yüzyılda bir mineral patlaması (özellikle altın ve elmas madenciliği ile tempolu), 19. yüzyılın ortalarından itibaren bir kahve patlaması, ve 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında bir lastik patlaması. 20. yüzyılda Brezilya hükümeti, üretimi güçlü bir şekilde teşvik ederek ülkenin üretimini çeşitlendirmeye ve tarımsal ihracata bağımlılığını azaltmaya çalıştı.
Hükümet, kilit endüstrilerin iç kontrolünü sağlamayı umarak, 1930'ların Büyük Buhranından sonra bir dizi milliyetçi politikaya öncülük etti. Ülkenin en büyük şirketlerinden bazılarının mülkiyeti, genellikle bir veya daha fazla yerli veya yabancı şirket ile ortaklaşa çalıştı ve daha sonra özel yatırımcılara hisse sattı. Hükümetin sanayi sektörüne artan katılımı, ekonomik olanlardan ziyade siyasi ve sosyal hedefleri teşvik ettiği ve hantal ve verimsiz bürokrasisi nedeniyle eleştirildi; ancak, bazı endüstriler başarılarını doğrudan yatırımları, vergi ve diğer teşvikleri, koruyucu tarifeleri ve ithalat kısıtlamalarını içeren hükümet önlemlerine bağladı. Hükümet, modern bir gemi inşa programı, dev Petrobrás şirketi (1953'te kuruldu) liderliğindeki petrokimya sektörü, gelişen mikroelektronik ve kişisel bilgisayar endüstrisi ve Embraer şirketi tarafından ticari jetliners, havacılık ve gözetim ekipmanları ve Brezilya hava kuvvetleri için uçak. ABD ve Alman ithalat ve montaj tesislerinin yerini almak için 1950'lerde bir motorlu taşıt endüstrisi kurdu. 20. yüzyılın sonlarında imalat, gayri safi yurtiçi hasılanın (GSYİH) hizmet sektörü tarafından üstlenilmeden önce en büyük bölümünü oluşturdu.
20. yüzyılın sonlarında neredeyse sürekli yüksek enflasyon oranları Brezilya'nın ekonomik yaşamının her yönünü etkiledi. Enflasyon, hükümetin bütçe açığı harcamaları, endüstriyel genişlemeyi büyük ölçüde finanse etme ve ticari kredileri sübvanse etme politikalarının yanı sıra bireysel Brezilyalılar arasında iç kredinin kısıtlandığı durumlarda yabancı bankalardan kredi alma uygulamalarından kaynaklandı. 20. yüzyılın ikinci bölümünde, hükümetin tahvillerinin sürekli düzeltilen değerine göre, Brezilya neredeyse tüm enflasyon işlemlerini endeksledi. Bu uygulama enflasyonu neredeyse kurumsallaştırdı ve kamuoyunun kaçınılmazlığını kabul etmesine yol açtı. Sonuç olarak, Brezilya’nın enflasyonla mücadele programları, hükümetin hükümet harcamalarını kesinlikle kısıtlayan, yeni bir para birimi getiren ve diğer mali reformları yapan bir program olan Real Plan'ı (Plano Real) başlattığı 1990'ların ortalarına kadar geçici olarak başarılıydı.
Hükümet, 1990'larda birkaç büyük çelik üreticisi ve Rio Doce Valley Company (Companhia Vale do Rio Dôce; CVRD) dahil olmak üzere düzinelerce finansal kuruluşu, üreticiyi ve madencilik şirketini özelleştirdi. Brezilya’nın dev madencilik ve nakliye konglomerası olan CVRD, ayrı (ancak ekonomik olarak zorlu) madencilik ve nakliye birimlerine dağıtıldı. Hükümet ayrıca Petrobrás hisselerinin azınlığını özel yatırımcılara sattı ve petrol endüstrisini kısmen rekabete açtı. Petrobrás hisselerinin ilave halka arzları bunu izledi - 2010'da, özellikle, şirket bugüne kadar dünyanın en büyük hisse teklifinde yaklaşık 70 milyar dolar topladı - ancak hükümet çoğunluk mülkiyetini korudu.
21. yüzyılın başında, Brezilya ekonomisini politik belirsizlikler nedeniyle ağırlaştıran ciddi sorunlar yaşadı. Enflasyon, finansal istikrarsızlık ve işsizlik (veya eksik istihdam) sabit tehditler olarak kaldı ve ülke çapında periyodik olarak siyasi ve finansal skandallar patlak verdi. Ancak, 2004 yılının ortalarına doğru enflasyon oranı düşmüştü ve Brezilya ilk defa dolar yerine kendi para birimi cinsinden tahvil ihraç etti. Brezilya hala dünyanın en çarpık servet dağılımlarından birine sahiptir: halkın yüzde 10'u ülke gelirinin yaklaşık yarısını alırken, nüfusun en yoksul yüzde 40'ı toplamın onda birini oluşturmuştur. Buna ek olarak, toprak mülkiyeti kalıpları, sömürge dönemlerinde olduğu gibi büyük ölçüde düzensiz olmaya devam etti ve sosyal hareketler reformlar için çalkalandı.
