Dil
Portekizce, Brezilyalıların büyük çoğunluğunun ilk dilidir, ancak çok sayıda yabancı kelime ulusal sözlüğü genişletmiştir. Portekiz dili, 16. yüzyılda Brezilya'ya ilk kez tanıtıldığından beri, hem ana ülkede hem de eski kolonisinde birçok dönüşüm geçirdi. İki ülke yazımlarını büyük ölçüde standartlaştırdı, ancak telaffuzlar, kelime hazineleri ve kelimelerin anlamları o kadar geniş bir şekilde ayrıştı ki, şimdi bazı Brezilyalıların diğer Latin Amerika ülkelerinden İspanyolca filmleri Portekiz'den filmlerden anlamaları daha kolay olabilir. İtalyanlar, Almanlar, Japonca ve İspanyolca konuşan göçmenler, Brezilya Portekizcesinde İtalyanca ciao'dan kabul edilen her yerde ifade tchau (“veda”) gibi yeni kelimeler ve ifadeler tanıttılar. Yabancı ürünler ve teknolojiler ek terimler getirmiştir.Brezilya’nın yerli halkları düzinelerce farklı dil konuşuyorlar ve bazı yetkililer Brezilya dilinin Portekizce'den en büyük ayrışmasının Hintlilerle ilk temas halinde izlenebileceğini öne sürüyor. Tupian veya Tupí-Guaraní dil grubu özellikle Brezilya yer adlarını etkiledi ve Brezilya Portekizcesine binlerce kelime ve ifade ekledi. Tupian, Avrupa temasından önce Brezilya’nın yerli halklarının ana diliydi ve Hintliler ve Portekizli tüccarlar, misyonerler, maceracılar ve yöneticiler arasında ortak dil haline geldi; 19. yüzyıla kadar Amazon bölgesinde ve batı Brezilya'da yaygın olarak kullanıldı. Tupian etkisi ayrıca Brezilyalıların İber muadillerine göre daha açık bir şekilde telaffuz etmelerine ve daha nazal konuşma kalıpları kullanmalarına neden oldu.
Din
Brezilya halkının yaklaşık üçte ikisi, 1889'da cumhuriyetin ilanından sonra resmi din olmaktan çıkmış olan Roma Katolikliğine bağlı. 19. ve 20. yüzyılların bu dinin kalıcı varlığına katkıda bulundu. Nüfusun geri kalanı, köktendinci ve Pentekostal gruplar da dahil olmak üzere Protestandır. (Evanjelik gruplar 1990'lardan Katolik rütbelerden bazı üyeler alarak hızlı destek topladı; Buna karşılık Katolik gruplar bir dizi karizmatik kitle ve miting başlattı.)Brezilya, Doğu Ortodoksluğu, Budizm, Shintō, İslam ve diğer dinlere artan sayıda bağlılığa sahiptir; bunların hepsi, 19. yüzyılın öğretilerine dayanan bir maneviyat veya ruhsallık biçimini uygulayanlara sayısal olarak eşittir. Fransız ortası Allan Kardec. Birçok Brezilyalı, Hıristiyan inançlarını Afrika'dan ithal edilen ayinlerle veya manevi uygulamalarla harmanlayan Macumba, Candomblé, Xangô ve Umbanda gibi senkretik dinler de uyguluyor. Candomble Bahia'da hakim. Yoruba kölelerinin dininden türetilen Nagô Candomblé mezhebi özellikle yaygındır ve diğer mezheplerin ayinlerini etkiler. Macumba ve Umbanda'nın Rio de Janeiro eyaletinde birçok taraftarı bulunurken, Xangô Pernambuco'da en etkili olanıdır. Uygulayıcılar genellikle tanrılarını Roma Katolik azizleriyle tanımlarlar ve bu tanrıların kendileri için üstün bir varlıkla karıştıklarına inanırlar. Rahipler ve rahibeler çoğunlukla Afrika kökenli. Ama taraftarlar, özellikle şehir merkezlerinde olmak üzere her etnik gruptan ve sosyal sınıftan çekiliyor. Belki on milyonlarca Brezilyalı Katolik zaman zaman senkretik veya maneviyatçı ziyafetlere ve törenlere katılır.
Demografi
Çoğu gelişmekte olan ülke gibi, Brezilya genç bir nüfusa sahiptir, ancak ortanca yaş 20. yüzyılın ortalarından beri artmaktadır. 1980'lere gelindiğinde, 20 yaşın altındaki insanların oranı toplamın yarısından daha azına düşmüştü ve eğilim, Brezilyalıların dörtte biri ile beşte biri arasında 15 yaşın altında kaydedildiği 21. yüzyılın başlarına kadar devam etti. zamanla yaşlı gruplardaki insanların oranı artmış, böylece nüfusun yaklaşık üçte biri 45 yaş ve üzerindedir.Brezilya toplumu modernleştikçe ve daha varlıklı hale geldikçe, yaşam beklentisi arttı ve nüfus artış hızı düştü. Doğum oranı da genellikle düşmüştür, ancak bölgeye göre değişiklik göstermektedir. 1960 yılında ulusal ortalama, çocuk doğurma çağındaki kadın başına 6 doğumun biraz üzerindeydi, en kırsal eyaletlerde 8 ila 8,5 ve Rio de Janeiro'da çok daha düşük oranlara sahipti. 21. yüzyılın başlarında, ulusal ortalama, kısmen nüfusun aile planlaması önlemlerini kademeli olarak kabul etmesi nedeniyle, çocuk doğuran kadın başına yaklaşık 2 doğuma düşmüştür. Bebek ölüm oranları hala ciddi bir endişe kaynağı olmakla birlikte, bölgeye ve sosyoekonomik duruma göre büyük farklılıklar göstermektedir: zengin kentsel bölgelerde bu oran oldukça düşüktür, ancak favelalarda ve özellikle Kuzeydoğu'daki diğer yoksul topluluklarda çok daha yüksektir.
